Uzun süre dayanabilen, hatta sertleştiği için kenarları çiğnenemediğinden bıçak ile kabukları soyularak içi tüketilen, kabukları bir kaç ay biriktirilerek ıslatılıp, fırınlanarak "fırınkurusu" yapılan bu lezzetli ekmekte, diğer yöresel ekmekler gibi sadece ustalarının gönüllerinde kayıt altındadır. Kütahya ve Uşak civarında tercih edilerek yöresel hale gelmiştir. Lezzeti ve dayanıklılığı sebebiyle tercih edilmesi, sınırlı sayıda üretimle karşılanamayınca sanayi tipi üretime geçilmiştir. Şu an az sayıda gerçek ekşi maya üretim yapılmakta, daha ziyade ekşi maya yanında yaş maya katılarak yapılan ekmekler tezgahlarda kendine yer bulmaktadır.


Kendine has kabuğu


Gediz Köy Ekmeği genel görünümü


Gedz Köy Ekmeği, Gediz ilçesi civarında elde edilen sert ve protein oranı yüksek buğdaydan, ekmeklik un ve tam buğday unu karıştırılarak yapılmaktadır. Maya olarak bir önce yapılan ekmeğin ayrılmış hamurundan kullanılmaktadır. Bir gece önceden yine havanın durumuna uygun olarak yazın soğuk, kışın ılık su ve un ile çoğaltılarak ekşitilen maya, ertesi gün ekmek yapımında kullanılmaktadır. Maalesef bu yöresel ekmeğimizde de standart br tarif geliştirilmediği için ustasının gönlüne ve ilmine göre tamamen doğaçlama bir üretim söz konusudur.


Bu işin bir ustasının tarifi ilgimi çekmişti: "hamur yoğurulur, kesilir, toparlak yapılıp pişirilir". Kendisine konu hakkında bilgi verince özellikle davet etti, adım adım izlememizi ve kayıt altına almamızı memnuniyetle kabul etti, ancak belirli gün ve saatlerde üretim olduğu için daha sonrası bir tarihe kendisinden söz aldık.


Ekmeğin pişirilmesi esnasında iyi kabarması amacıyla fırının ağzında ayrıca "Yalaz" adı verilen bir ateş yakıldığını, hamurlar sıcak fırına atılır atılmaz yakılan 50-60 cm. çapındaki bu ateşin hem ekmekleri iyice kabarttığını ve hem de diğer ekmeklerde görülmeyen koyu karamel kabuk dokusunu oluşturduğunu ifade ettiler.